straciłam ... tożsamość , codzienność, wolność
wszystkie siły , jestem wrakiem
wrakiem który nie ma już sił

kolejny pobyt w szpitalu, czwarty w tym roku
przedświąteczne sprzątanie, plany, milion spraw do załatwienia, kalendarz wypełniony
sobota 8 rano telefon z ChCPiO
"proszę się stawić jutro"
więc wszystko idzie na bok, bo trzeba jechać do szpitala
na ile ?
może trzy tygodnie
kolejne Święta zapowiadają się w szpitalu
ale dla dziecka człowiek zrobi wszystko
w domu drugie dziecko
dla niego już nie mogę być MAMĄ, nie mogę otoczyć troską każdego dnia
musiał dorosnąć, usamodzielnić się
zero stabilności, jakichkolwiek planów
o sobie już dawno musiałam zapomnieć
ból rozrywa mnie od środka, czasami nie wiem jak oddychać, jak złapać powietrze żeby się nie udusić
jednak nie ma sensu umawiać się kolejny raz do specjalisty i tak będę musiała odwołać wizytę
życie towarzyskie ... nie ma na to szans
ciągły stres, niepewność, rujnuje wszystkie sfery naszego życia
DOBRA MINA DO ZŁEJ GRY
pion, uśmiech, spokój
to pozory, w środku wojna, łzy, szał, żal, wycie, krzyk, niepewność, strach, rozpacz,ból który rozrywa ciało na kawałki
wszystko ...
jak się to skończy?
bez względu na wszystko chcę wiedzieć, że zrobiłam co tylko mogłam, mimo braku sił na oddychanie